Πρόκειται για ένα διώροφο κτίσμα των αρχών του 20ου αιώνα, ένα τυπικό σπίτι στο χωριό Καρυές της Πελοποννήσου με τους κύριους χώρους διαβίωσης στο ανώτερο επίπεδο, καθώς το κατώτερο επίπεδο χρησιμοποιείται ξεχωριστά για τις γεωργικές λειτουργίες.

Η προσαρμογή του κτιρίου σε ένα σύγχρονο σπίτι διακοπών βασίστηκε σε δύο βασικές αρχές. Από τη μία πλευρά, οι χώροι ήταν διατεταγμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν μια συνοχή, χωρίς να τίθενται σταθερά όρια. Από την άλλη πλευρά, ήταν σημαντικό να υπογραμμιστεί η διαφοροποίηση των δύο επιπέδων.

Το ανώτερο και το κατώτερο επίπεδο δημιουργούν ένα ξεχωριστό δίπολο, το πρώτο ως περιοχή χειμερινής διαβίωσης και το δεύτερο ως το αντίστοιχο του καλοκαιριού. Το επάνω επίπεδο είναι η υπενθύμιση του παλιού κεντρικού σπιτιού και διατηρεί τα επίσημα στοιχεία και την ιεραρχική διάταξη.

Η οροφή και οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι με πράσινο χρώμα, σχηματίζοντας «διάλογο» με τα γύρω βουνά. Το «πράσινο κιβώτιο» οργανώνει τον χώρο του καθιστικού και όλα τα επίπεδα που ορίζουν τις νέες λειτουργίες είναι δομημένα γύρω από αυτό.

Το χαμηλότερο επίπεδο απεικονίζει έντονα τους αρχικούς πέτρινους τοίχους και ενσωματώνει τις διαρθρωτικές παρεμβάσεις του κτιρίου. Τα διάφορα και ποικίλα στοιχεία είναι ασβεστωμένα και ενωμένα μεταξύ τους. Ο χώρος χωρίζεται σε τρεις επιμέρους τομείς στοχεύοντας σε διαφορετικούς χώρους ιδιωτικότητας.

Το δίπολο που χαρακτηρίζει ολόκληρη την αρχιτεκτονική του σπιτιού είναι, επίσης, παρόν στις προσόψεις. Το χαμηλότερο επίπεδο είναι ασπρισμένο σε αντίθεση με το άνω μέρος όπου παραμένει ανέπαφο, αποκαλύπτοντας το αποτύπωμα του χρόνου. Η ποιότητα του παλαιού κτιρίου βρίσκεται σε μη ορατή κατάσταση και η σύγχρονη παρέμβαση το μετατρέπει σε μια καθημερινή εμπειρία.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του εσωτερικού είναι ότι ο χώρος είναι καταπράσινος και τα υλικά του δαπέδου ποικίλλουν. Τα τρία διαφορετικά υλικά (πλαστό τσιμέντο, κεραμίδια τσιμέντου και ξύλο δρυός) διατάσσονται γύρω από την βεράντα σε L σχήμα.